بالجمله تمام امامیه معتقدند که بسم الله جزو سورهء حمد است و اگر کسی آنرا نخواند نمازش باطل است خواه نماز مستحب باشد یا واجب البته در این مقوله مفصل صحبت کردیم.در ادامه در تعبیر الرحمن الرحیم
این دو اسم ،از لفظ و ریشهء (ر ح م)گرفته شده اند وبرای مبالغه اند الا این که در رحمن بر وزن فعلان مبالغه بیشتر صورت گرفته است البته این به اعتقاد صاحب تفسیر مجمع البیان است .علت تقدم لفظ الرحمن به الرحیم این است که رحمن فقطبه خدا اطلاق میشود و بس.مانند اسم شخص و عَلمَ است.بخلاف رحیم که گفتنش به غیر خدا هم صحیح است.ابو سعید خدری در معنای الرحمن الرحیم نقل میکند که خداوند رحمن در دنیا ورحیم در آخرت است.بعضی از تابعین میگویند رحمن یعنی مهربان به همه خلق اعم از مو من و کافر و رحیمیعنی مهربان بخصوص در آخرت به مومنین است رحمت رحمانیه حق این است که خداوند همهء مردم اعم از مومن و کافر را خلق کرده و به آنها لطف کرده است.ورحمت رحیمیت این است که خداوند در دنیا با رحمت خاصهء خود به آنها توفیق نیکو کاری داده و در آخرت آنها را مورد تکریم قرار داده و وارد بهشت مینماید.
امام صادق علیه السلام فرمودندکه رحمن اسمی است خاص و بیان کنندهء صفتی است عام(یعنی اسم خاص خدا که به غیر از او تعیّن نمیپذیرد اما معنای آن رحمت عامه است)اما رحیم اسمی است عام و بیان کنندهء صفتی است خاص(یعنی اسمی که به غیر خدا هم ممکن است تعلق پذیرد اما بیان کنندهء رحمت خاصّه ء خداوند متعال است).عکرمه میگوید خداوند به اعتبار یک رحمت که میفرماید رحمن است و به اعتبار صد رحمت رحیم است البته او این مطلب را از حضرت ختمی مرتبت صلی الله علیه و آله و سلم اقتباس کرده اند که فرمودند:برای خدا صد رحمت است که فقط یکی از آنها رابه زمین فرستاده و بین مردم تقسیم فرموده است.مهربانی مردم باهم و عواطف آنها نسبت به هم همه اثر یک رحمت است و 99 رحمت درگر را برای خود قرار داده تا در روز قیامتبندگانش را مشمول آن رحمتها نماید و روایت شده که روز قیامت این یک رحمت را هم منضم به آن رحمتها نماید وبر بندگان تجلی نماید یعنی آنان را مشمول الطاف خود نماید.
البته رحمت به معنای بخشندگی و مهربانی نیست مثلا خداوند کتاب خود را رحمت نامیده(البته فقط برای مومنین). و ننزل من القرآن ما هو شفاء ورحمه للمومنین.و در جایی تعبیر به نعمت نموده اند.در ضمن با ران را هم رحمت خوانده.و تفسیر او به ارادهء خیر و ترک عقوبت هست.چندین اسم خداوند از ریشهء رحم دارد که تمامشان معانیشان باهم مختلف است چون خدا اسم تکراری ندارد.رحمن از لفظ رحیم بلیغتر ورحیم از راحم بلیغتر است.در ضمن مطلبی که در لفظ الله ماند این است که به روایتی لام تخصیص به اله چسبیده شده و او را اختصاص به خداداده است.
ادامه دارد...
این دو اسم ،از لفظ و ریشهء (ر ح م)گرفته شده اند وبرای مبالغه اند الا این که در رحمن بر وزن فعلان مبالغه بیشتر صورت گرفته است البته این به اعتقاد صاحب تفسیر مجمع البیان است .علت تقدم لفظ الرحمن به الرحیم این است که رحمن فقطبه خدا اطلاق میشود و بس.مانند اسم شخص و عَلمَ است.بخلاف رحیم که گفتنش به غیر خدا هم صحیح است.ابو سعید خدری در معنای الرحمن الرحیم نقل میکند که خداوند رحمن در دنیا ورحیم در آخرت است.بعضی از تابعین میگویند رحمن یعنی مهربان به همه خلق اعم از مو من و کافر و رحیمیعنی مهربان بخصوص در آخرت به مومنین است رحمت رحمانیه حق این است که خداوند همهء مردم اعم از مومن و کافر را خلق کرده و به آنها لطف کرده است.ورحمت رحیمیت این است که خداوند در دنیا با رحمت خاصهء خود به آنها توفیق نیکو کاری داده و در آخرت آنها را مورد تکریم قرار داده و وارد بهشت مینماید.
امام صادق علیه السلام فرمودندکه رحمن اسمی است خاص و بیان کنندهء صفتی است عام(یعنی اسم خاص خدا که به غیر از او تعیّن نمیپذیرد اما معنای آن رحمت عامه است)اما رحیم اسمی است عام و بیان کنندهء صفتی است خاص(یعنی اسمی که به غیر خدا هم ممکن است تعلق پذیرد اما بیان کنندهء رحمت خاصّه ء خداوند متعال است).عکرمه میگوید خداوند به اعتبار یک رحمت که میفرماید رحمن است و به اعتبار صد رحمت رحیم است البته او این مطلب را از حضرت ختمی مرتبت صلی الله علیه و آله و سلم اقتباس کرده اند که فرمودند:برای خدا صد رحمت است که فقط یکی از آنها رابه زمین فرستاده و بین مردم تقسیم فرموده است.مهربانی مردم باهم و عواطف آنها نسبت به هم همه اثر یک رحمت است و 99 رحمت درگر را برای خود قرار داده تا در روز قیامتبندگانش را مشمول آن رحمتها نماید و روایت شده که روز قیامت این یک رحمت را هم منضم به آن رحمتها نماید وبر بندگان تجلی نماید یعنی آنان را مشمول الطاف خود نماید.
البته رحمت به معنای بخشندگی و مهربانی نیست مثلا خداوند کتاب خود را رحمت نامیده(البته فقط برای مومنین). و ننزل من القرآن ما هو شفاء ورحمه للمومنین.و در جایی تعبیر به نعمت نموده اند.در ضمن با ران را هم رحمت خوانده.و تفسیر او به ارادهء خیر و ترک عقوبت هست.چندین اسم خداوند از ریشهء رحم دارد که تمامشان معانیشان باهم مختلف است چون خدا اسم تکراری ندارد.رحمن از لفظ رحیم بلیغتر ورحیم از راحم بلیغتر است.در ضمن مطلبی که در لفظ الله ماند این است که به روایتی لام تخصیص به اله چسبیده شده و او را اختصاص به خداداده است.
ادامه دارد...
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
دوستان عزیز بیایید گفتگو کنیم....
توجه:فقط اعضای این وبلاگ می‌توانند نظر خود را ارسال کنند.