توحید 36

با سلام ادامهء بحث تو حیدی خواست خدا.... رسیدم به داستان دعا.دعا به معنای خواندن،دعوت کردن،ثنا،درود،تضرع وگاهی به معنای نفرین است.مانند سعدی :زور مندی مکن بر اهل زمین/تا دعایی بر آسمان نرود.اما آنچه مشهور است و مصداق کلام ما است،خواندن خداوند به طریقی است که لفظ دعا بر آن اطلاق شود.مهمترین چیزی که انسان را به دعا ترغیب میکند،ضمانت اجابت دعا است که خداوند فرموده:و اذا سئلک عبادی عنّی فانّی قریب اجیب دعوه الداع اذا دعان.یعنی ای پیامبر (صلی الله علیه و علی آله آلاف التهیه و السلام)هر گاه بندگان من از تو ،من را طلب نمودند (و جویای من از طریق توشدند(تذکر روش دعائیکه خداوند فرموده از طریق پیامبر و ائمه علیهم السلام بعنوان وسائط دعا است که کلهم نور واحد))پس بدرستیکه من به آنها نزدیکم.میپذیرم دعا و دعوت هر دعوت کننده ای را درست در همان لحظه که میخواهد من را دعوت کند.این یعنی ضمانت اجابت.اما چرا خیلی وقتها حاجتی که داریم نه تنها مستجاب نمیشود بلکه با دعا کردن خراب تر میشود؟آیهء 213 سورهء بقره جوابگو است . و عسی ان تکرهوا شیئا و هو خیر لکم و عسی ان تحبوا شیئا و هو شر لکم والله یعلم و انتم لا تعلمون.یعنی: و شاید از (اتفاق افتادن)چیزی کراهت داشته باشید( و از آن بدتان بیاید)و (بر عکس نظر شما)همان برای شما خوبی باشد(و بلعکس)و شاید به (اتفاق افتادن چیزی)علاقمند باشد و آن برای شما خیر باشد (تنها)خداوند است که میداند و شما علمی به(خیر و شر خود) آن ندارید.بعضی ها میگویند...بله اگر فلان روز فلان جا میرفتم،حادثهءبدی برای من اتفاق میافتد .خدا نخواست.... باید عرض کنم که مصداق این جمله فقط حوادث دنیوی نیست!!بلکه خیر را باید از دید خدا معنا نمود.مسلما اگر مردن و بیماری و ... شر بود،اصلا خدا این قوانین را ایجاد نمیکرد که کل شیء من علیها فان.یعنی فنا در ذات ممکن الوجود تثبیت شود!مَخلص کلام این که:درسته که در دعا ضمانت اجابت است اما چون احتمال خطا در وجود ممکن الوجود،امری ذاتی است،پس خدایی که ارکان دنیا و حکمتش را دست فردی ممکن الخطا بدهد،او هم جاهل است. و چون جهل صفت سلبیه است بر حقیقت کامل محکم نمیشود(چون اجتماع دو حقیقت متضاد مطلق بر هم،محال ممکن است)پس او اصلا خدا نخواهد بود اگر چنین کند.دوباره باید دنبال یک خدای دیگر بگردیم!!خب...بنده در توحید به شاگردانم بارها تکرار کرده ام که...خدائیت خدا، با مخالفت با خواسته های ما نمود پیدا میکند.اصلا خدایی که خدائیت خودش رابه دعای ظلوم جهول بند کند،از آن ظلوم جهول بد تر است!!!هر گاه اگر من خدایی داشته باشم که هر چه بگویم بی درنگ اطاعت کند،آن خدا از یک دوریالی بی ارزش تر و پست تر است!چون من بنده هستم و باید مطیع باشم نه او!!!!پس باید من دعا کنم آنچه خیر است او برای من پیش آورد نه اینکه باروش(دروغی) مثل اسم اعظم –ختوم مجرب-قرآن یا .... اورا مجبور به پذیرش خواستهء نا بجای خودم نمایم!پس معنای اجابت،اطاعت خدا از امر من نیست.معنای اجابت این است که خداوند آنچه مصلحت من است بر اساس شایستگیهای من در طول زندگی(یعنی در دنیا یا آخرت(مراد کل زندگی انسان است)) برای بنده ایجاد کند.اگر من دعایی کنم که دل خدا برایم بسوزد-به فردی مثلا حضرت ابالفضل علیه السلام متوسل شوم که خدا در رودر بایستی قرار بگیرد و... چون خداوند دارای طبع میشود اصلا خدا نخواهد بود!!چون زمان و مکان و اراده و روش دعای من...،ذات را متحرک نموده!!! و ذات متحرک اسباب بازیه نه خدا!در حدیثی از حضرت امیر علیه السلام که متنش خاطرم نیست مفهوم کلیش چنین است که :من خدا را شناختم در مخالفت با خواسته های خودم.در اسناد تاریخی هست که حضرت ختمی مرتبت صلی الله علیه و آله و سلم برای باران دعا نمودند،بارانی نیامد!فردا دعا کردند باران آمد!در جنگ احد حضرت برای پیروزی دعا کردند و از نظر ظاهر چنان شکستی خوردند که حد و حصرندارد حتی حضرت حمزه سید الشهداء علیه السلام را که بزرگترین حامی حضرت بود ،قطعه قطعه نمودند.آیا خدا میخواست با چنین بلایی درسی به مسلمانان بدهد؟خیر.چون افراد مختار احمق دیگری بودند که بعلت تخلف از حضرت با استفاده از اختیار خود باعث شکست در جنگ شدند. همین.(خواست خدا را قبلا معنا نموده ام) اما همینکه من توحید میدانم.و خداوند را قادر مطلق میدانم و به سمتخالق خود رو میآورم... خدا هم میفرماید اذکرونی اذ کرکم یعنی من را به یاد بیاورید تا شما را بیاد بیاورم...یعنی بسمت من بیایید تا بعلت این حرکت مشمول لطف عظیمی از الطاف من بشوید که از آن لطف،تعبیر به"بیاد آوردن شما" مینمایم.اگر تعالی ممکن الوجود ،حرکت در مسیری است که خداوند آنرا متناسب با 4 چوب وجودی آن ممکن قرار داده است باشد...دعا یعنی آمیختن با همان کمال .و سرعت بخشیدن به تکمیل مراتب جسمانی و روحانی-مادی و معنوی- حال چه خواسته مادی باشد و چه معنوی. که بعدا توضیح میدهم...