توحید 39

با سلام ادامهء عالم ذر... گفتیم که خداوند در آیهء 172 سورهء اعراف اشاره به این موضوع نموده که:خداوند از فرزندان آدم عهدی گرفته که آیا من خدای بلند مرتبهء شما نیستم؟همه گفتند بله. تا روز قیامت بهانه ای برای اینکه بگویند که خدا یا ما از غفلت کنندگان بودیم نداشته باشند. حال ادامهء بحث .در تفسیر جامع جلد 2 مطلبی از کافی نقل شده که امام صادق علیه السلام فرمودند :بعضی از قریش از حضرت پرسیدند که شما چرا بر سایر پیامبران فضیلت و برتری دارید حال آنکه از همه متاخر تر بودید؟فرمودند: من اولین کسی هستم که به خداوند ایمان آوردم و اولین کسی بودم که پس از اخذ عهد و میثاق خداوند ،جواب دادم که حاضرم به عهد خود وفا کنم. و همین آیه را تلا وت فرمودند.صاحب کتاب فردوس که یکی از علمای اهل تسنن است گفته: اگر مردم میدانستند که حضرت امیر علیه السلام در چه زمانی به امیر المومنین لقب یافت محققا منکر فضیلت او نمیشدند.وقتی امیر المومنین نامیده شدند که هنوز روح در بدن آدم علیه السلام دمیده نشده بود. و خداوند در عالم ذر مردم را بر نفس خودشان گواه گرفت و فرمود...( تا آخر حدیث) و حضرت صادق علیه السلام فرمودند:خداوند در عالم ذر از خلایق عهد گرفت به خدایی خود و به اینکه پیغمبر ما رسول و فرستادهء اوست از جانب خدا و اینکه عهد گرفت به ولایت و امامت حضرت امیر علیه السلام و ائمه اطهار علیهم السلام بعد از داستان الست ،اولین کسی که از او عهد گرفته شد از بین پیغمبران،حضرت خاتم الانبیاء صلی الله علیه و آله و سلم بودند. چنانچه میفرماید: و اذ اخذ الله من النبیین میثاقهم و منک و من نوح و ابراهیم و مو سی و عیسی بن مریم (صلی الله علیهم اجمعین)اول پیغمبران را بطور کلی ذکر فرمود و بعد افضل آنها را تصریح فرمود و حضرت را مقدم بر سایرین قرار داده و اول از او عهد گرفته چون بر تر از ایشان پیامبری نبوده بعد از انبیاء برای ایمان آوردن به ایشان عهد و میثاق گرفته شده و همچنین بر یاری نمودن حضرت امیر علیه السلام وصی او چنین میفرماید:و اذ اخذ الله میثاق النبیین لما آتیتکم من کتاب و حکمه ثم جاء کم رسول مصدق لما معکم.یعنی بر رسول خدا که پیامبر ما است ایمان آورید و یاری کنید امیر المومنین علیه السلام را :لتومنن به و لتنصرنه.و امتهای خود را خبر دهید به بعثت آن پیامبر خاتم صلی الله علیه و آله و سلم که به او ایمان آورند و او و ائمه معصومین علیهم السلام را یاری کنند.عبدالله بن مسکان از حضرت صادق علیه السلام و ابی بصیر از امام باقر علیه السلام روایت نموده انددر تفسیر قوله تعالی " لتوءمنن به و لتنصرنه " که فرمودند:خداوند از زمان آدم تا خاتم صلی الله علیهم اجمعین پیغمبری نفرستاده مگر آنکه به دنیا بر گشت کند و با پیغمبر خاتم صلی الله علیه و آله و سلم جهاد نموده و ایشان و حضرت امیر علیهما السلام را یاری کنند.پس از آن ، از آن حضرت برای جمیع انبیاء علیهم السلام میثاق گرفت و فرمود " یا محمد( صلی الله علیه و آله و سلم) آمنا بالله و بالیوم الاخر و ما انزل علینا و ما انزل علی ابراهیم و اسمعیل و اسحق و یعقوب و الاسباط و ما او تی موسی و عیسی و ما او تی النبیون من ربهم لا نفرق بین احد منهم و نحن له مسلمون. نکته: این با مفهوم تناسخ متفاوته و اشتباه نکنید چون فقط این موضوع در مورد پیامبران و ائمه علیهم السلام صادقه البته بعضی معتقدند که حضرت صاحب الامر عجل الله تعالی فرجه الشریف پس از ظهور بعضی ها را زنده میکنند مانند کسانی که معتقد به این خاصیت برای دعای عهد هستند که قبلا در نظرات آن را بحث نمودیم. اما نکته اینه که هر کس در دنیا بخواهد بیاید. حتما با همان جسم خود باید بیاید نه با جسم دیگری مانند نظر تناسخیون و این مخصوص پیامبران و ائمه علیهم السلامه نه برای عموم خلایق. مطلب بعد اینکه نام این مسئله رجعت است نه فسخ و رسخ و نسخ و مسخ و کلمات غلط و بی ریشه ء دیگر.البته فعلا بحث ما عالم ذر است و کیفیت و چگونگی آن بعد از اثبات یقینی آن عرضه میشود جناب عیاشی از اصبغ بن نباته روایت نموده که گفت:ابن کوا حضور حضرت امیر علیه السلام مشرف شد و عرض کرد:آیا خداوند پیش از موسی علیه السلام با کسی از فرزندان آدم علیه السلام تکلم فرموده؟حضرت فرمودند:آن حضرت(خداوند)با تمام خلایق اعم از مومن و کافر سخن گفته اند.این فرمایش بر ابن کوا ،گران آمد و فهمید. گفت چگونه با خلایق تکلم نمود؟حضرت فرمودند:مگر قرآن نخوانده ای که: و اذ اخذ ربک ....( تا آخر آیهء مورد بحث ما)مردم کلام خدا را شنیدند و اقرار به ربوبیت نمودند در عالم ذر و میثاق سپس فرشتگان گواه و شاهد شدند بر آنها و گفتند ای فرزندان آدم ما گواه و شاهد شما باشیم در روز قیامت تا نگویید ما غفلت کردیم و چنین اقراری ننمودیم.ابن مسکان از امام صادق علیه السلام در مورد این آیه پرسیده که:آیا خداوند این عهد و پیمان را حضورا از فرزندان آدم گرفت؟فرمود: بلی معرفت ثابت و بر قرار است ولی آنجائیکه عهد و پیمکان گرفته شده را فراموش نموده و بزودی به یادشان خواهد آمد و اگر این پیمان و معرفت نبود و باقی نمیماند،هر آینه هیچ کس نمیدانست که خداوند خالق و رازق اوست پس بعضی از افراد بشر در عالم ذر بزبان اقرار نمودند اما ایمان بقلب نیاوردند لذا خداوند میفرماید "فما کانوا لیوءمنوا بما کذبوا به من قبل این جملهء حضرت را به یاد داشته باشید چون در احتجاجات و استدلالات کاربرد مهمی دارد که بعدا عرض میکنم